آرنج تنیس بازان؛ تشخیص، علائم، درمان

علائم تنیس البو

 نشانه های بیماری تنيس البو معمولا بتدریج ظاهر میشود و در عرض چند ماه شدت میابد. این بیماری معمولا با ضربه یا آسیب منفردی شروع نمیشود. مهمترین علامت بیماری درد و احساس سوزش در قسمت خارجی آرنج است. معمولاً قدرت مشت کردن دست هم کاهش پیدا میکند. علائم معمولاً با فعالیت ساعد مثل گرفتن یک راکت یا چرخاندن یک آچار، سفت کردن شیر آب، چرخاندن دسنگیره در، چای ریختن یا دست دادن بیشتر میشود.

بیماری بیشتر در دست غالب که معمولاً دست راست است دیده میشود. پزشک معالج ممکن است برای افتراق بیماری از علل دیگری که میتوانند دردهای مشابهی ایجاد کنند از رادیوگرافی ساده و یا ام آر آی و یا الکترومیوگرافی ( نوار عصب و عضله) استفاده کند.

درمان تنیس البو

در 90 درصد موارد بیماری بدون عمل جراحی قابل درمان است. برای درمان از روش های زیر استفاده میشود

درمان جراحی

بعد از جراحی اندام فوقانی بمدت یک هفته در آتل بیحرکت میماند و سپس آتل خارج شده و نرمش های کششی و تقویتی تا دو ماه زیر نظر فیزیوتراپ و پزشک معالج انجام میشود. بیمار معمولاً میتواند بعد از 4 تا 6 ماه به فعالیت ورزشی برگردد. جراحی معمولا در 80 درصد موارد موفقیت آمیز است. البته قدری کاهش در قدرت عضلات ساعد ممکن است بعد از جراحی بوجود آید.

تشخیص آرنج تنیس بازان

  تشخیص این بیماری اصولاً با معاینه توسط پزشک است، ولی برای رد کردن سایر بیماری هایی که علائم مشابه دارند ممکن است عکس ساده و در موارد بسیار نادری باز هم برای رد کردن سایر تشخیصها MRI، نوار عصب و … هم درخواست شود. مثلاً برای رد کردن بیماری (سندرم) گیر کردن عصب رادیال، نوار عصب گرفته می شود.

درمان بیماری آرنج تنیس بازان

  درمان بيماري آرنج تنيس بازان ممکن است به دو صورت غیر جراحی و جراحی باشد.

درمان غیر جراحی

  اوایل سعی می شود که با این روش بیمار را درمان کرد و اگر جواب نداد جراحی می کنیم. درمان غیر جراحی شامل این موارد است: 1) کم کردن کار و فشار ورزشی 2) بستن بریس یا همان آرنج بند مخصوص به نام های Tennis Elbow brace یا Tennis Elbow Support  و یا Tennis Elbow Strap معروف است. 3) فیزیوتراپی و ورزش درمانی آرنج 4) گاهی تزریق کورتون که معمولاً پس از آن گچ گیری هم انجام می شود. برای تزریق کورتون معمولاً آنرا با ماده بی حسی هم مخلوط می کنند که درد ناشی از تزریق کم شود. در این بیماری بیش از یک یا دو تزریق توصیه نمی شود و بهتر است فاصله دو تزریق 3-2 ماه باشد. 5) بندرت ممکن است تزریق چند سی سی از خون خود بیمار به محل ضایعه بیماری را کنترل کند. 6) گاهی پس از تزریق ماده بی حسی و یا زیر بیهوشی، مچ دست را با قدرت و شدید خم می کنند تا پارگی های کوچکی در محل ضایعه ایجاد شود و روند التیام و بهبودی تسریع گردد.

  بریس آرنج تنیس بازان حدود 7-6 سانتیمتر پهنا داشته و باید آنرا طوری بست که روی نقطه حداکثر درد نباشد، بلکه حدود یک پهنای انگشت زیر آن بسته شود. بهتر است شبانه روز بسته باشد و اگر بیمار تحمل نکند میتواند شبها آنرا باز کند؛ میزان سفت کردن آن باید به حدی باشد که محکم در محل خود بنشیند ولی نباید آنقدر سفت شود که باعث تورم دست، یا سیاهرگهای آن و یا درد دست شود. داخل این بریس یک قسمت برجسته وجود دارد که باید درست در امتداد برجستگی دردناک سمت خارج آرنج قرار گیرد و اگر روی ساعد چرخید باید چرخش آنرا اصلاح کرد.

  اگر همه این درمانها با هم و کامل و حدود 6 ماه مداوم و پشت سر هم انجام شوند حدود 90 درصد موفقیت دارند، یعنی در بهترین شرایط هم 10 درصد بیماران بهبودی پیدا نمی کنند و باید جراحی شوند. البته همانطور که ذکر شد چه در درمان جراحی و چه غیر جراحی اگر بیمار مشکل روحی – روانی مثل افسردگی یا اضطراب و … دارد باید درمان شود و گرنه نتیجه درمان خوب نخواهد بود.

درمان جراحی

 بطور متوسط و در خوشبینانه ترین حالت 10 درصد بیماران نیاز به جراحی خواهند داشت و اگر جراحی نکنند دردشان دائمی باقی می ماند. موفقیت درمان جراحی هم حدود 90 درصد است، یعنی 2-1 درصد بیماران با جراحی هم بهبود نمی یابند که خود دلایل خاصی دارد مثل تشخیص ناصحیح، زمینه بیماری های روحی – روانی، طریقه نادرست عمل جراحی و… . در هر صورت در بعضی از بیماران هیچ دلیلی بر عدم پاسخ کافی یافت نمی شود.

  در عمل جراحی با یک برش کوچک روی برجستگی مزبور قسمتهای تغییر یافته تاندون های درگیر برداشته می شود و دو طرف آن به یکدیگر دوخته می شود و گاهی بخشی از رباط حلقوی که در مجاورت آن قرار دارد هم برداشته می شود و … . پس از عمل هم معمولاً مدتی فیزیوتراپی و ورزش درمانی و پرهیز از کارهای سنگین لازم است، و از سه ماه تا یک سال طول می کشد که بیمار به حداکثر میزان بهبودی برسد.

منابع: وبلاگ دکتر نخعی ؛ ایران ارتوپد