پردنیزولون باعث از دست رفتن استخوان می گردند. با اینحال اینکه بخواهید بین مصرف پردنیزولون و چیزهای دیگری که ممکن است خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد (مثل سن، جنس و برخی جنبه های سبک زندگی)، فاصله ایجاد کنید، کار مشکلی به نظر می رسد. بیماری روماتیسم ذاتاً یکی از عواملی است که باعث از دست رفتن استخوان می گردد.
پردنیزولون یک داروی کورتیکواستروئیدی است که تاثیر زیادی بر بهبود التهابات ناشی از بیماری های روماتیسمی و بسیاری دیگر از بیماری ها دارد. متاسفانه، کورتیکواستروئیدها بر فرایند ساخت و حفظ استخوان ها تاثیر گذاشته و مقدار کلسیم جذب شده توسط روده ها را کاهش می دهند. این مساله موجب تضعیف چشمگیر استخوان ها شده و نهایتا منجر به پوکی استخوان می گردد.
بطور کلی، هرچه دوز مصرف و مدت زمان مصرف پردنیزولون بیشتر باشد، خطر از دست رفتن استخوان نیز بیشتر می شود. برای مقابله با این خطر، ورزش های تحمل وزن مثل پیاده روی را در برنامه منظم روزانه خود داشته باشید، از نوشیدن الکل پرهیز کنید و سیگار نکشید. مصرف مکمل های کلسیم و ویتامین D نیز می تواند به کاهش مقدار از دست رفتن استخوان ناشی از استروئیدهایی مثل پردنیزولون، کمک کند.
اگر شما نیز جزو گروهی هستید که بیش از چند ماه است پردنیزولون مصرف می کنید و دیگر فاکتورهای موثر بر پوکی استخوان نیز در شما وجود دارد، پزشکتان ممکن است داروهای خاصی برای درمان پوکی استخوان، تجویز کند.
