تشخیص و درمان تاندنیت یا التهاب تاندون کشکک

تاندون کشکک Patellar tendon یک بافت همبندی بسیار سفت و محکم و به شکل طناب کوتاهی است که از لبه پایینی استخوان کشکک به برجستگی که در بالا و جلوی استخوان درشت نی قرار دارد و به آن توبرکل تیبیا Tibial tubercle میگویند متصل میشود. کشش هایی که به این تاندون وارد میشوند در صورتیکه بصورت مکرر و مداوم باشند در دراز مدت میتوانند موجب بروز پارگی تاندون زانو ، میکروسکوپی و بدنبال آن بروز التهاب در تاندون شوند. التهاب تاندون را تاندنیت هم میگویند و به التهاب تاندون کشکک یا تاندنیت کشکک به خاطر اینکه بیشتر در کسانی دیده میشود که حرکات جهشی انجام میدهند، بیماری زانوی جهندگان Jumper’s knee میگویند.

تشخیص

پزشک معالج بعد از صحبت کردن با بیمار در مورد مشکل وی زانوی دردناک را معاینه میکند. فشار بر روی تاندون در لبه زیرین کشکک موجب افزایش درد میشود. دو زانو نشستن و یا خم کردن شدید زانو هم میتواند شدت درد کشکک زانو را افزایش دهد.
در صورت لزوم پزشک از اولتراسونوگرافی و یا از ام آر آی برای دیدن مناطق آسیب دیده تاندون و تشیص بیماری کمک میگیرد.

درمان

درمان این بیماری نیاز به زمان زیادی دارد و ممکن است این زمان تا چندین ماه به درازا بکشد. معمولا شروع درمان این بیماری با استفاده از روش های غیر جراحی است و در صورتیکه این روش ها بعد از گذشت مدتی جواب مناسب را ندادند ممکن است نیاز به اقدام جراحی وجود داشته باشد.

مهمترین اقدامات غیر جراحی برای درمان تاندنیت کشکک عبارتست از

کاهش یا قطع فعالیت های ورزشی

انجام نرمش های کشش عضلات چهارسر و همسترینگ و عضلات پشت ساق و تاندون های آنها

انجام نرمش های تقویت کننده عضلات چهارسر

انجام نرمش های تقویت کننده عضلات ساق

استفاده از سرمای موضعی برای کاهش التهاب

استفاده از داروهای ضد التهابی

استفاده از اولتراسوند یا لیزر تراپی

در صورت موثر نبودن این درمان ها بعد از گذشت 12-6 ماه از درمان ممکن است از روش های جراحی استفاده شود. جراحی بندرت برای درمان این بیماری بکار برده میشود. جراحی ممکن است بصورت خارج کردن بافت های آسیب دیده تاندون و یا ایجاد شکاف هایی در کنار تاندون برای کم کردن کشش روی آن باشد. با این حال تاثیر عمل جراحی همیشه بهتر از روش های غیر جراحی نیست.