هدف از درمان جراحی پارگی لیگامان متقاطع یا صلیبی بازگرداندن پایداری به زانو است بطوری که بیمار بتواند به فعالیت های ورزشی خود برگردد.
بسیاری از پارگی های لیگامان متقاطع قدامی با بخیه زدن ساده بهبود نمیابند. درمان جراحی این پارگی ها چیزی بیش از بخیه زدن ساده آنها است و آنرا بازسازی مینامند به این علت که پزشک ارتوپد بافت دیگری را که معمولا یک لیگامان است از قسمت دیگری از بدن به ناحیه ای که رباط متقاطع قدامی بوده است منتقل میکند تا این بافت جایگزین بافت قبلی شده و داربستی برای ترمیم لیگامان شود. این بافت ها راگرافت مینامند.
معمولترین گرافت های مورد استفاده در این جراحی عبارتند از
پیوند از تاندون کشکک
میدانیم که تاندون کشکک بین استخوان کشکک در بالا و قسمت بالایی استخوان درشت نی در پایین قرار گرفته است. در این روش یک سوم میانی تاندون کشکک را همراه با قسمتی از استخوان کشکک و قسمتی از استخوان درشت نی از خود بیمار جدا میکنند. از این روش بیشتر در ورزشکاران حرفه ای و در کسانی که در طول روز زانویشان زیاد با زمین تماس ندارد استفاده میشود.
احتمال موفقیت در این روش زیاد است ولی از عوارض مهم آن درد ناحیه کشکک بعد از عمل جراحی است. بیمار ممکن است در حین زانو زدن درد داشته باشد. احتمال اینکه زانو بعد از این عمل دچار قدری خشکی شود وجود دارد. در این روش جراحی احتمال شکستگی استخوان کشکک وجود دارد.
پیوند از تاندون همسترینگ
عضلات همسترینگ دسته ای از عضلات در قسمت داخلی و پشتی ران هستند. قسمتی از بخش تاندونی این دسته عضلانی، به نام تاندون سمی تندینو Semitendinosus برای پیوند بکار برده میشود. بعضی جراحان از تاندون گراسیلیس Gracilis tendon هم استفاده میکنند. در این روش احتمال عارضه درد کشکک و احتمال خشکی زانو بعد از جراحی کمتر از روش قبلی است. شکاف جراحی کوچکتر است و دوره بازپروری بعد از جراحی کوتاه تر است.
پیوند از تاندون کوادری سپس
آلوگرافت Allograft
آلوگرافت ها پیوند هایی هستند که از افراد فوت شده اخذ میشوند. این بافت های پیوندی را از همان محل های پیوند های قبلی که ذکر شد، ولی از فرد متوفی میگیرند. مزایای استفاده از این روش یکی اینست که از خود فرد پیوندی گرفته نمیشود و در نتیجه مشکلی در ناحیه دهنده پیوند ندارد. طول عمل کوتاه تر است و شکاف جراحی هم کوچکتر است.
منبع:ایران ارتوپد.اس آی دی
