دررفتگی مادرزادی مفصل ران (Congenital Dislocation of the Hip Joint)
امروزه در رفتگی و یا نیمه در رفتگی مادرزادی مفصل ران را تحت عنوان دیسپلازی ناشی از تکامل ناکافی مفصل ران طبقه بندی می کنند.
در این ناهنجاری، موقع تولد سر استخوان ران خارج از حفره استابولوم قرار گرفته است.دررفتگی مادرزادی مفصل ران درجات مختلف داشته و ممکن است کامل و یا ناکامل باشد. دررفتگی مادرزادی مفصل ران ناکامل اگر درمان نشود ممکن است دررفتگی مادرزادی مفصل ران کامل تبدیل شود.
سبب شناسی دررفتگی مادرزادی مفصل ران
دررفتگی مادرزادی مفصل ران که در حقیقت شایعترین در رفتگی مفصلی است در دختران به مراتب شایعتر از پسران است (9برابر). در نیمی از موارد عارضه به صورت دو طرفه دیده می شود..علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران به خوبی معلوم نیست. عوامل ارثی- نژادی و اقلیمی در پیدایش آن مؤثر است. دررفتگی مادرزادی مفصل ران در نقاط خاصی از جهان شایعتر است و دلیل آن را احتمالاً به طرز بستن بچه در ماه های اول زندگی مربوط می دانند. در کشورهایی مثل ایران و ایتالیا که نوزادان را قنداق می کردند، دررفتگی مادرزادی مفصل رانبه مراتب شایعتر از کشورهایی نظیر چین و هندوچین است که از قنداق استفاده نمی کنند.
امروزه در ایران با توجه به اینکه اکثر والدین به خصوص در شهرهای بزرگ که مادران نوزان خود را قنداق نمی کنند، دررفتگی مادرزادی مفصل ران در ایران به مراتب کمتر از گذشته است.
فرزند اول خانواده بودن، جنسیت مؤنث، نژاد سفید، زایمان بریچ (Breech) و نیز ناهنجاریهای مادرزادی دیگر نظیر تورتیکولی و پاچنبری همراهی بیشتری با دیسپلازی ناشی از تکامل ناکفی مفصل ران دارد. در این گونه کودکان معاینه دقیق نوزاد ضروری بوده و حتی در صورت طبیعی بودن معاینات این نوزادان پر خطر نیاز به انجام سونوگرافی جهت بررسی دررفتگی مادرزادی مفصل هیپ دارند.
بعضی از مؤلفین رشد ناکافی و کم عمقی حفره استابولوم و عده ای شلی کپسول مفصلی در نتیجه افزایش بعضی از هورمونهای جنسی زانه در خون مادر را عامل پیدایش این عارضه می دانند. مادام که جنین در رحم مادر است. مفصل هیپ در وضعیت فلکشن می باشد و سر استخوان ران در حفره استابولوم وضعیت ثابتی دارد. قنداق کردن نوزاد، پس از تولد مفصل هیپ را در وضعیت اکستانسیون و اداکسیون قرار می دهد که می تواند در نوزدان با ریسک بالا را موجب در رفتگی مفصل هیپ شود.
آسیب شناسی دررفتگی مادرزادی مفصل ران
خارج ماندن سر استخوان ران از حفره استابولوم باعث هیپوپلازی این حفره گذشته در ضمن انته ورسیون گردن استخوان ران افزایش می یابد. کپسول مفصلی هیپرتروفیه گشته و ضخیم می گردد و عضلات اطراف مفصل ران به خصوص عضلات نزدیک کننده ران و ایلیوپسواس کوتاه می گردند.
در اینجا به خوبی معلوم می شود که در مراحل اولیه زندگی که تغییر شکل های مذکور بوجود نیامده اند به آسانی می توان سر استخوان ران را در حفره استابولوم قرار داد و آن را ثابت نگه داشت در حالی که مرور زمان باعث مشکل تر شدن درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران می گردد.
-
بازدید کنندگان گرامی
