هر گونه تغییر مادرزادی در مفصل ران را دیسپلازی میگویند. دیسپلازی مفصل ران میتواند شدت های مختلفی داشته باشد. در شدیدترین حالت بیمار دچار دررفتگی مادرزادی مفصل ران است. در این بیماری سر استخوان از درون حفره استابولوم خارج شده است. دررفتگی مادرزای نیاز به درمان فوری دارد و در صورت شروع درمان در سنین نوزادی نتایج درمان آن بسیار خوب خواهد بود.
گاهی اوقات دیسپلازی مفصل ران خفیف تر است. در این وضعیت سر استخوان ران در داخل حفره استابولوم قرار دارد ولی حفره استابولوم به خوبی تشکیل نشده است. در این بیماران حفره استابولوم کم عمق است و با شیب زیادی در داخل استخوان بی نام قرار گرفته است. این نوع دیسپلازی مفصل ران در سنین کودکی و نوجوانی علامتی ندارد ولی در دهه سوم و چهارم عمر میتواند موجب درد مفصل ران شود.
کم عمق بودن حفره استابولوم موجب میشود فشار سر استخوان ران به عوض اینکه به سطح وسیعی از حفره استابولوم وارد شود فقط به لبه آن اعمال شده و در نتیجه موجب بروز آرتروز و ساییدگی مفصلی شود. ساییدگی موجب درد و محدودیت مفصل میشود. در صورتیکه این نوع دیسپلازی به موقع درمان نشود آرتروز مفصل ران پیشرفت کرده و موجب افزایش شدت درد میگردد.
درمان این بیماران نوعی عمل جراحی بازسازی مفصل ران است. در این نوع جراحی پزشک ارتوپد شکاف هایی در استخوان اطراف حفره استابولوم ایجاد کرده و آن را در جهت مناسب میچرخاند بطوریکه شیب آن کاهش یابد.
در بیمارانیکه دچار دیسپلازی خفیف مفصل ران هستند و درد مفصلی آنها شروع شده است توصیه میشود قبل از اینکه آرتروز مفصل ران آنها شدیدتر شود عمل جراحی بازسازی مفصل را انجام دهند.
