تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاعی) در ستون فقرات بکار می رود. این تنگی می تواند نسبی و یا کامل باشد. گر چه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.
علائم تنگی کانال نخاعی
کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو ، درد ، ضعف عضلانی، کرختی یک یا هر دو پا، باسن و یا ساق پاها ،احساس سوزش، سوزن سوزن شدن و حتی خارش آن ها (مثلا پا)، درد و گرفتگی های عضلانی، خستگی زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن (لنگش عصبی) که وجه تفاوت آن از لنگش های عروقی (ناشی از نارسائی عروق خونی) اینست که در موارد عروقی ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافیست اما در موارد نخاعی فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباطمه بنشیند تا احساس بهبودی کند.
علل تنگی کانال نخاعی
– پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن
– کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.
– تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)
– رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای
– فتق دیسک های بین مهره ای
– لغزش مهره ها روی یکدیگر
– تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات
درمان تنگی کانال نخاعی
اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی، خصوصا در صورتیکه زود تشخیص داده شوند، بوسیله روش های بدون جراحی قابل درمانند اما در موادی که علائم پیشرفته ای وجود داشته باشند، امکان نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.
منبع:تبیان.سیمرغ.کلینیک امید
