علائم رادیولوژیک و بالینی بیماری پرتس

نشانه های بالینی بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران)

شروع بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) غالباً بین 4 تا 8 سالگی است و در پسران به نسبت چهار به یک شایعتر از دختران است. به طور کلی رشد جسمانی این کودکان از هم سالانشان عقب تر می باشد. بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) در 10 تا 15% موارد دو طرفه می باشد. در این موارد معمولاً حدود یکسال بر اختلاف بین زمان شروع بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) در دو طرف وجود دارد و به همین دلیل تصویر رادیوگرافیک دو طرف یکسان نیست.

حال عمومی این کودکان خوب بوده و محدودیتی در انجام کارهای روزمره ندارند. والدین کودک را به علت لنگیدن و گاهی درد در موقع راه رفتن نزد پزشک می آورند. درد پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) معمولاً شدید نیست. پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) علایم معمولاً چندین هفته ادامه داشته و گاه پس از مدتی از بین رفته و مجدداً عود می کند.

درد که از مهمترین علایم بیماری پرتس است معمولاً در مفصل هیپ بوده ولی گاهی به ران و زانو انتشار می یابد. کودک برای کاهش درد  پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) ، در موقع راه رفتن فشار کمتری به مفصل ران آورده و می لنگد. در معاینه فیزیکی، هنگام مشاهده پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) ، آتروفی خفیف عضلات ران مشهود است. گاه فلکسیون دفورمیتی در مفصل ران وجود دارد. حرکات مفصل ران به خصوص حرکات چرخشی و دور کردن ران (ابداکسیون) محدود و دردناک است.

نشانه های رادیولوژیک بیماری پرتس

در مراحل اولیه بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) رادیوگرافی طبیعی بوده، فقط کوچک بودن اندازه سر استخوان ران دیده می شود. تصویر آشکار بیماری بعد از مدتی به صورت افزایش دانسیته در اپیفیز در رادیوگرافی ساده به وجود می آید و قطعه قطعه شدن هسته استخوانی سر استخوان ران خودنمایی می کند. گاه قبل از پیدایش علائم تصویری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) به صورت هلال شفاف در زیر غضروف مفصلی در رادیوگرافی نیمرخ دیده می شود. بیشتر دفورمیتی سر در فاز fragmentation اتفاق می افتد.

در مراحل پیشرفته تر تراکم هسته استخوانی سر استخوان ران و قطعه قطعه شدن آن افزایش یافته و فاصله مفصلی زیادتر شدده، سر استخوان ران تغییر شکل داده و به خارج تغییر مکان داده است. امروزه طبقه بندی و درمان بیماری پرتس بر اساس طبقه بندی آقای Herring می باشد. اساس این طبقه بندی ارتفاع ستون لترال در سر استخوان ران است. ستون لترال بر اساس تغییرات رادیوگرافیک ستون خارجی سر ارائه شده است و ایشان به اهمیت ستون لترال و ارتفاع آن در جلوگیری از دفورمیتی نهایی سر تأکید دارد.

بر اساس این طبقه بندی اگر ارتفاع ستون لترال سر کم نشده باشد و یا کاهش آن کمتر از 50% باشد بیمار به ترتیب در گروه B و A قرار می گیرد و پروگنوز نهایی خوبست. اما اگر کاهش ارتفاع بیشتراز 50% باشد، بیمار در گروه C قرار می گیرد و پروگنوز نهایی خوب نیست.

بعد از پایان دوره التیام بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) در مواردی که گرفتاری سر شدید بوده و به خصوص در مواردی که درمان صحیحی انجام نشده باشد، سر تغییر شکل داده و به صورت قارچ در می آید. اسکن استخوانی در این بیماران در مراحل اولیه بیماری پرتس (سیاه شدن سر استخوان ران) با کاهش جذب و در مراحل پیشرفته با افزایش جذب همراه است.

• بازدید کنندگان گرامی

• برای آشنایی با علل در رفتگی مفصل ران بر روی لینک کلیک کنید

منبع:برگرفته از کتاب