بیماران دیابتی
بیمار دیابتی که بدون انجام مشاوره با پزشک، روزه‌داری می‌کند، در معرض خطر جدی افزایش درازمدت قند خون قرار دارد که این امر علاوه بر عوارض جسمی، عوارض جانبی دیگری از جمله افزایش هزینه و حتی غیر ممکن شدن درمان را در پی دارد.
حفظ مقدار قند خون در محدوده طبیعی، بین ۶۰ تا ۱۴۰ میلی گرم درصد، هدف اصلی در درمان دیابت است؛ از طرف دیگر نوع تغذیه، و بالطبع روزه‌داری، می‌تواند روی این شاخص مهم سلامت بیمار، تاثیر جدی بگذارد.
کارشناسان اعتقاد دارند افرادی که قادر به کنترل قند خون خود در حد طبیعی هستند، با داروهای خوراکی یعنی قرص، با رعایت شرایط خاص و اندازه‌گیری به موقع قند خون‌شان، می‌توانند با سلامت و اطمینان کافی در این فریضه الهی شرکت کنند.
بنابراین، شاید بتوان گفت:
اولین قدم برای فرد دیابتی که می‌خواهد در فریضه روزه همگام سایرین باشد، این است که تجهیزات لازم برای اندازه‌گیری قند‌خون، یا حداقل ادرار را در منزل داشته‌باشد.
بدون پایش مداوم قند خون، یا تخمین آن از طریق آزمایش ادرار، نمی‌توان از ایمن بودن روزه‌داری اطمینان کافی داشت.
به گفته متخصصان، میزان قند خون بیماران دیابتی روزه‌دار باید قبل از سحر حداکثر ۱۲۰ میلی گرم درصد، دو ساعت بعد از سحر حداکثر ۱۶۰ میلی گرم درصد، بین ساعت ۱ تا ۳ بعدازظهر حداقل ۷۰ میلی گرم درصد، قبل از افطار حداکثر ۱۲۰ میلی گرم درصد و دو ساعت بعد از افطار حداکثر ۱۶۰ میلی گرم درصد باشد. پزشکان توصیه می‌کنند بیماران روزه دار در هنگام افطار، قبل از خوردن هر غذایی، قرص خود را میل کنند و پس از گذشت مدتی، غذا خوردن را آغاز کنند.
اما قضیه در مورد بیماران تحت درمان با انسولین فرق می‌کند. استفاده از این دارو با احتمال بالای افت قند خون همراه است، بنابراین لازم است این بیماران در فواصل نزدیک به هم غذا میل کنند، به همین دلیل، روزه‌داری به هیچ عنوان برای آنها توصیه نمی‌شود.
ضمن اینکه بیماران انسولینی، معمولاً نمی‌توانند نوبت تزریق خود را، مگر در موارد خاص و زیر نظر مستقیم پزشک معالج، حذف یا جابه جا کنند. به همین دلیل توصیه تمام پزشکان و متخصصان به این بیماران این است که روزه نگیرند.
بیماری‌های قلبی
مطالعات نشان داده‌اند روزه داری می‌تواند با کم کردن عوامل خطر، به پیشگیری از بیماری‌های قلبی کمک کند. دکتر مظهری درباره اثر روزه می‌گوید: “در طول ماه مبارک رمضان، سطح هموسیستئین خون به مقدار قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد و این اثر در کنار کاهش میزان چربی‌های خون و حتی تعدیل وزن بدن، می‌تواند باعث کنترل بیماری های قلبی- عروقی شود.”
اما درباره افرادی که کارشان از این مرحله گذشته و به این بیماری‌ها مبتلا شده‌اند، چون باید داروهای خود را راس ساعت مشخصی مصرف کنند، اغلب اجازه روزه گرفتن به آنها داده نمی‌شود.
افت سطح داروهای قلبی، باعث عوارض جبران ناپذیری نظیر بزرگ شدن قلب و حتی سکته و حملات قلبی می‌شود. ضمن این که به دلیل حساسیت این بیماران به انواع استرس‌ها، حتی احساس گرسنگی برایشان مناسب نیست.
بیمارانی که دارای نامنظمی ریتم قلبی هستند و در یک وعده دارو استفاده می‌کنند می‌توانند روزه بگیرند، اما اگر این بیماران باید در سه وعده دارو مصرف کنند مجاز به گرفتن روزه نیستند.
زمان روزه‌داری در تابستان امسال حدود ۱۶ ساعت است، بنابراین هر بیماری که روزه‌دار است باید قدرت بدنی لازم برای روزه‌داری داشته باشد. مخصوصا در بیمارانی که دارای بیماری با تنگی عروق کرونر هستند، این مهم الزامی است.
این بیماران باید دو تا سه وعده دارو استفاده کنند و در صورت عدم مصرف دارو بیماری آنها تشدید می‌شود.
بیمارانی که سکته‌های خفیف قلبی داشته‌اند و در زمان حاضر تست ورزش خوبی دارند، می‌توانند روزه بگیرند.
بیمارانی که سکته‌های خفیف قلبی همراه با نارسایی قلبی دارند نباید روزه‌دار باشند، چرا که روزه‌داری تغییراتی در سیستم بدنی فرد ایجاد می‌کند و نارسایی قلبی در وی تشدید می‌شود.
افرادی که فشارخون کنترل شده دارند و یا بیمارانی که دارای بیماری‌های سخت دیابت هستند و همراه با این موارد از بیماری‌های قلبی عروقی رنج می‌برند، تحمل روزه‌داری در آنها مشکل است.
تغییر فشارخون با افزایش تپش قلب در بیماران قلبی به شدت بیماری فرد را افزایش می‌دهد. در افرادی که آنژیوگرافی انجام شده است، ولی در حال حاضر فرد مشکلات چندانی را ندارد و از تنگی‌های شدید رگهای قلبی رنج نمی‌برد، محدودیتی برای روزه‌داری وجود ندارد
منبع
