آرتروز زانو رایجترین نوع آرتروز به شمار می‌رود و در حقیقت تخریب و فرسایش مزمن غضروف مفصلی اطراف زانو است. این بیماری عموماً افراد بالای ۴۵ سال را هدف قرار می‌دهد، با این همه در هر سنی احتمال ابتلا به ارتروز زانو وجود دارد. آرتروز زانو در افراد مسن تر بیشتر به چشم می خورد. علائم بیماری آرتروز زانو در افراد چاق شایع تر است، بدین گونه که کاهش وزن منجر به کاستن از شدت درد ساییدگی زانو می شود. مؤلفه های عمومی (کلی) همچون عوامل وراثتی و خانوادگی در ابتلا به بیماری آرتروز زانو می توان تأثیر گذار باشد. آسیب دیدن زانو، پارگی غضروف و شکستگی استخوان های اطراف مفصل نیز می تواند علت آرتروز زانو باشد.
بهترین درمان آرتروز زانو
1)تغییر وضعیت زندگی :
کاهش وزن – اجتناب از راه رفتن طولانی پریدن یا بالا رفتن از پله
2) ورزش:
انجام تمرینات ورزشی مناسب و ورزشهای آبی میتواند سبب بهبود وضعیت مفصل زانو و جلوگیری از پیشرفت بیماری شود. بهترین ورزش زانو درد و آرتروز زانو بر اساس نوع و میزان درگیری مفصل توسط پزشک تعیین میشود.
3)استفاده از وسایل کمکی:
استفاده از زانوبند یا عصا سبب کاهش فشار به زانوی مبتلا میشود. استفاده از وسایل حمایت کننده مفصل زانو که در واحدهای ارتوپد ی فنی ساخته میشود میتواند کمک کننده باشد.
4)درمان دارویی:
استفاده از داروهای ضد التهاب و غضروف ساز خوراکی خصوصا در مراحل ابتدایی بیماری سبب کاهش التهاب و درد میگردد و فعالیت مفصل را بیشتر مینماید.
5)تزریق داخل مفصلی:
تزریق کورتیکو استروئید به داخل زانو: سبب کاهش التهاب و درد مفصل میشود اگرچه ممکن است این اثر برای چند هفته تا چند ماه دوام داشته باشد و نیاز به تکرار پیدا کند.
تزریق داخل مفصلی اسید هیالورنیک که با نامهای تجاری مختلفی موجود میباشند میتواند کیفیت مایع مفصلی را بهبود بخشیده و سبب اصلاح فعالیت مفصل شوند
6) درمان های دارویی:
ضد درد ها (داروهای آنالژزیک): اغلب اولین داروی پیشنهادی، استامینوفن است؛ چون تاثیر کافی بر درمان ساییدگی زانو دارد و به نسبت سایر دارو ها، عوارض جانبی کمتری دارد. اگر درد بیمار کاهش نیابد، داروی بعدی، ضد التهاب های غیر استروییدی (NSAIDs) مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن یا مهارکننده های COX ۲ مانند سلکوکسیب است.
7)تزریق استرویید ها (کورتون) به داخل مفصل برای درمان علائم آرتروز زانو از جمله کاهش درد و التهاب که در سال های دور انجام میگرفت و با پیدایش درمان های جدیدتر و مؤثرتر، به ندرت انجام میشود.
تزریق مایع مفصلی مصنوعی (اسید هیالورونیک) به داخل مفصل که به مدت ۳ تا ۶ ماه موجب کاهش درد بیمار میشود.
پماد فلفل (Capsaicin) برای تسکین درد
8)فیزیوتراپی: اگر پس از ۶ تا ۸ هفته موجب بهبود درد نشود، احتمالا ادامه آن نیز موثر نخواهد بود.
منبع:دکتر شجاعی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی تهران,دکتر حیدریان فوق تخصص درد تهران
