اولین اقدام درمانی در دررفتگی مفصل جااندازی مفصل است که باید در اسرع وقت انجام شود. جااندازی دررفتگی مفصل معمولا بصورت بسته یعنی بدون نیاز به عمل جراحی انجام میشود. جااندازی دررفتگی مفصل کاری دردناک است و پزشک معالج معمولا قبل از اقدام به جااندازی درد بیمار را با استفاده از بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی کاهش میدهد.
گاهی به علت گیر کردن بافت هایی در داخل مفصل، جااندازی بسته امکانپذیر نیست. در این موارد جااندازی نیاز به عمل جراحی دارد. در اکثر مواقع در هر دررفتگی مفصل پزشک ارتوپد ابتدا سعی به جااندازی بسته میکند و اگر این جااندازی موفقیت آمیز نبود اقدام به عمل جراحی میکند.
بعد از جاافتادن مفصل، باید لیگامان های پاره شده را هم درمان کرد. در موارد معدودی پارگی این لیگامان ها نیاز به عمل جراحی و بخیه کردن آنها دارد ولی معمولا نیاز به عمل جراحی نیست. به لیگامان ها اجازه داده میشود که خودشان در محل پاره شده جوش بخورند. این جوش خوردن ممکن است چند هفته طول بکشد. در این مدت چند هفته بیمار باید مفصل خود را مرتبا حرکت دهد تا دچار خشکی نشود مگر در شرایط زیر:
- لیگامان پاره شده مهمترین عامل پایدار کننده مفصل دررفتگی مفصل باشد مانند لیگامان های کونوئید و تراپزویید در مفصل آکرومیوکلاویکولر، لیگامان های جانبی زانو، لیگامان لترال مچ پا و لیگامان تحتانی بین تیبیا و فیبولا در مچ پا
- احتمال استخوانسازی نابجا در اطراف مفصل زیاد باشد مانند دررفتگی آرنج و یا مفصل ران
- در موارد درد شدید
بعضی از مفاصل بطور مکرر دچار دررفتگی مفصل میشوند. بیمار ممکن است هر ماه و حتی هر هفته دچار دررفتگی مفصل شود. در این موارد در حین ضربه اولیه لیگامان های مهم اطراف مفصل آسیب دیده و بطور مناسبی ترمیم نمیابند. بدنبال آن مفصل دچار ناپایداری شده و بر اثر ضربه خفیفی و حتی بدون ضربه دچار دررفتگی مفصل میشود. مفاصل شانه، مفصل بین ترقوه و جناق sternoclavicular joint ، مفصل کشکک patellofemoral joint و مفصل مچ پا از این دسته اند.
عوارض دررفتگی مفصل
- عفونت مفصل ( بعد از دررفتگی های باز) و دررفتگی مفصل
- آسیب به عروق و اعصاب اطراف مفصل
- نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان در یکی از استخوان های تشکیل دهنده مفصل
- ایجاد ناپایداری در مفصل و تکرار دررفتگی مفصل بطور مکرر در آینده
- خشکی مفصل به علت استخوانسازی اطراف مفصل یا دیستروفی سمپاتیک یا ایجاد چسبندگی در بافت های داخل یا اطراف مفصل
- ساییدگی یا آرتروز مفصل به علت آسیب رسیدن به غضروف مفصلی
علائم دررفتگی مفصل
در اغلب موارد علائم بالینی دررفتگی مفصل آنچنان واضح است که تشخیص دررفتگی مفصل به وضوح و راحتی داده میشود. بعد از دررفتگی مفصل بیمار دچار دردی شدید همراه با تغییر شکل مفصل میشود و حرکت دادن مفصل درد بسیار شدیدی ایجاد خواهد کرد. با این حال گاهی به علت تورم ایجاد شده و یا به علت چاق بودن بیمار، استخوان هایی که مفصل را تشکیل میدهند به راحتی دیده یا لمس نمیشوند و نمیتوان به راحتی دررفتگی را تشخیص داد.
بعضی از دررفتگی مفصل راحت تر از نظر مخفی میمانند. در رفتگی خلفی شانه و دررفتگی مفصل ران ( وقتی همراه با شکستگی تنه استخوان ران باشد) از این دسته اند. در دررفتگی مفصل احتمال آسیب عروق و اعصاب اطراف مفصل زیاد است و به همین خاطر در هر دررفتگی پزشک معالج با دقت وضعیت عروقی و عصبی اندام را معاینه و در پرونده بیمار ثبت میکند.
-
اطلاعات بیشتر….
جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با هر کدام از مقاله های زیر بر روی آن ها کلیک کرده ومقاله موردنظر را مطالعه کنید
درمان در رفتگی مادرزادی مفصل ران
علائم و علل دررفتگی مفصل استخوان
علل و علائم دررفتگی کشکک زانو