اقداماتی که برای درمان سندروم پیریفورمیس به کار می روند اقدامات مراقبتی و پیشگیرانه می باشند و معمولا بیمار به وسیله ی این اقدامات بهبود می یابد.
سندرم پیریفورمیس نخست در سال 1928 تعریف شد. در گذشته آنرا سبب 6درصد سیاتیکا (سندرم با درد انتشاری از کمر به طرف باسن و قسمت خلفی و خارجی اندام تحتانی که شایعترین علت آن فتق دیسک بین مهره ای پایین کمر است و یا دردی که در هر جایی در طول مسیر عصب سیاتیک قرار دارد، بیماری cotugno’s، نورالژی یا نوریت سیاتیک نیز گفته می شود) می دانستند، ولی امروزه با تکنیک های تصویربرداری و الکترودیاگنوستیک دریافته اند که سندرم یبریفوریس بسیار شایعتر است زیرا این سندرم می تواند شبیه سندرمهای درد شایعتر مثل رادیاکولوپاتی کمری، اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک و بورسیت تروکانتر بزرگ استخوان فمور خود را نشان دهد. این سندرم معمولاً بعلت کمپرسیون و یا تحریک قسمت پروگزیمال عصب سیاتیک در جایی که از طریق مجرای بزرگ سیاتیک از لگن خارج می شود بوسیله عضله پیریفورمیس ایجاد می شود.
سندرم پیریفورمیس نخست در سال 1928 تعریف شد. در گذشته آنرا سبب 6درصد سیاتیکا (سندرم با درد انتشاری از کمر به طرف باسن و قسمت خلفی و خارجی اندام تحتانی که شایعترین علت آن فتق دیسک بین مهره ای پایین کمر است و یا دردی که در هر جایی در طول مسیر عصب سیاتیک قرار دارد، بیماری cotugno’s، نورالژی یا نوریت سیاتیک نیز گفته می شود) می دانستند، ولی امروزه با تکنیک های تصویربرداری و الکترودیاگنوستیک دریافته اند که سندرم یبریفوریس بسیار شایعتر است زیرا این سندرم می تواند شبیه سندرمهای درد شایعتر مثل رادیاکولوپاتی کمری، اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک و بورسیت تروکانتر بزرگ استخوان فمور خود را نشان دهد. این سندرم معمولاً بعلت کمپرسیون و یا تحریک قسمت پروگزیمال عصب سیاتیک در جایی که از طریق مجرای بزرگ سیاتیک از لگن خارج می شود بوسیله عضله پیریفورمیس ایجاد می شود.
درمان با اقدامات مراقبتی
درمان سندروم پیریفورمیس با کاهش فعالیت های شدید ورزشی شروع می شود. به محض شروع علائم بیماری سندروم پیریفورمیس باید حرکاتی را که موجب افزایش درد می شوند کنار گذاشت.گرمای موضعی در ناحیه درد و استفاده از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هم میتواند در کاهش درد بیمار مفید باشند.
انجام اقدامات زیر توسط بیمار در منزل مفید است:
1-صبح ها بعد از برخاستن از خواب و قبل از برخاستن از تختخواب به شانه خوابیده و زانو را به مدت پنج دقیقه خم و راست می کنیم.
2- در طول روز هر چند ساعت یکبار به مدت یک دقیقه سر پا ایستاده و به طرفین می چرخیم
3- در صورت امکان بصورت روزانه از وان آب گرم استفاده می کنیم
4-به پشت خوابیده و هر دو پای خود را بالا آورده و حرکت رکاب زدن دوچرخه را انجام میدهیم
5-هر چند ساعت یکبار 6 مرتبه زانوی خود را خم و راست می کنیم
6-بیمار مبتلا به سندروم پیریفورمیس نباید به مدت زیاد یک جا بنشیند و باید هر 20 دقیقه بلند شده و چند قدم راه برود.
7- بیمار مبتلا به سندروم پیریفورمیس به مدت طولانی نباید رانندگی کند و هر 20 دقیقه باید بایستد و چند دقیقه راه رفته و نرمش های کششی را انجام دهد.
8-در مواردی که درد بیمار با اقدامات فوق درمان نشود تزریق داروی بیحسی در محل درد در ناحیه باسن ممکن است کمک کننده باشد.
نرمش
مهمترین قسمت درمان این بیماران انجام نرمش های کششی بر روی عضله پیریفورمیس است.
نرمش های کششی
مهمترین نرمش های کششی درمان عضله پیریفورمیس به صورت زیر انجام می شوند.
به پشت بر روی زمین بخوابید. زانوی راست خود را خم کرده به طوریکه کف پای راست شما بر روی زمین قرار گیرد. ساق و مچ پای چپ خود را بر روی ران راست قرار دهید. با هر دو دست ران راست را گرفته و به طرف شانه راست بکشید. در این حال باید در پشت باسن چپ خود احساس کشش خفیفی داشته باشید. این نرمش را میتوانید با کشیدن زانوی چپ به طرف سینه خود هم انجام دهید. این حالت را 30-15 ثانیه حفظ کنید. پا ها را به وضعیت اولیه برگردانده و همین کارها را برای پای مقابل انجام دهید.
این حرکت را در اولین روز تمرین دو بار در روز و هر بار یک مرتبه انجام دهید. روز دوم هم دو بار در روز و هر بار دو مرتبه. روز سوم هم دو بار در روز و هر بار سه مرتبه. روز سی ام هم دو بار در روز و هر بار سی مرتبه انجام دهید. پس یک ماه طول می کشد تا بتوانید روزی دو مرتبه و هر بار سی مرتبه نرمش را انجام دهید. اگر در طول این سی روز احساس می کنید نرمش کمی شما را اذیت می کند لزومی ندارد حتما روزی یکی به نرمش اضافه کنید. می تواند هر دو و یا هر سه روز یکی به تعداد نرمش ها اضافه کنید ولی به یاد داشته باشید هرگز روزی بیش از یکی به تعداد نرمش اضافه نکنید.
ماه دوم تعداد را افزایش ندهید به صورتی که هر روز دو بار و هر بار سی مرتبه نرمش را انجام دهید.تاثیر نرمش بتدریج در ماه دوم ظاهر میشود. عجله نکنید و قدری صبر داشته باشید. به تدریج علائم بهبودی ظاهر خواهد شد.
این نرمش را می توان در حالت نشسته بر روی زمین یا نشسته بر روی یک صندلی هم انجام داد.نرمش های کششی عضلات ایلیوپسواس، تنسور فاسیا لاتا، همسترینک و عضلات گلوتئال هم برای این بیماران مفید است.به ندرت و در صورت عدم بهبودی بیمار بعد از انجام درمان های بالا ممکن است عمل جراحی بصورت بریدن محل اتصال عضله پیریفورمیس به استخوان بتواند درد بیمار را از بین ببرد.
