استخوان کشکک در جلوی زانو قراردارد و گاهی اوقات بر اثر ضربه مستقیم مانند زمین خوردن و یا در اثر انقباض شدید عضله چهار سر ران دچار شکستگی می شود. درمان شکستگی های کشکک زانو ممکن است با استفاده از روش های غیر جراحی و یا جراحی انجام شود.
-
روش غیر جراحی
در صورتی که قطعات شکسته شده در زانوجا به جا نشوندو شدت شکستگی شدید نباشد،درمان غیر جراحی است. به این صورت که پزشک معالج ابتدا خون داخل زانو را با سرنگ خارج کرده و سپس با استفاده از گچ بلند اندام تحتانی، زانو را به مدت حداقل یک و نیم ماه در حالت راست و مستقیم نگه داشته تا استخوان های شکسته شده کامل جوش بخورند. در این مدت بیمار باید با انجام انقباضات ایزومتریک عضله چهارسر آن را قوی نگه دارد و برای راه رفتن از عصای زیر بغل استفاده کند.
-
روش جراحی
اگر قطعات شکسته شده از هم جدا شده باشند و شکستگی به صورتی باشد که با گچ درمان نشود، بیمار نیاز به عمل جراحی جا اندازی باز دارد در این حالت پزشک جراح ارتوپد در اتاق عمل پوست را برش میدهد و در زیر آن استخوان شکسته شده کشکک نمایان می شود. جراح سپس قطعات شکسته شده را با ابزارهای بخصوصی در کنار یکدیگر قرار داده و سپس به توسط پین و سیم های فولادی آنها را در کنار یکدیگر محکم می کند. گاهی اوقات استخوان در محل اتصال به تاندون های بالا و یا پایین خود دچار شکستگی خرد شده و چند تکه می شود. در این حال ممکن است پزشک معالج تکه های خرد شده را پرت داده و تاندون را به قسمت باقیمانده کشکک متصل کند. گاهی وسط کشکک به شدت خرد شده است. در این حالات جراح ممکن است این قطعات ریز و خرد شده را پرت داده و دو قطعه بزرگ و عمده بالا و پایین را به یکدیگر متصل کند. به ندرت در شکستگی های بسیار خرد شده کل کشکک، پزشک ارتوپد مجبور میشود تمام قطعات خرد شده یعنی تمام کشکک را پرت داده و تاندون های چهارسر در بالا را به تاندون کشکک در پایین متصل کند.
مراقبت پس از درمان
درمان شکستگی کشکک چه با عمل جراحی و چه بدون آن باشد زانو باید تا مدتی در حالت صاف و بدون حرکت باقی بماند. این بی حرکتی بعد از چند هفته موجب خشکی مفصل زانو و ضعیف شدن عضلات ران بخصوص عضله چهارسر میشود. بنابراین بسیار مهم است که بعد از این مدت بی حرکتی، بیمار تحت نظر پزشک معالج و یک فیزیوتراپ نرمش های به خصوصی را برای به دست آوردن مجدد دامنه حرکتی زانو و تقویت عضلات ران انجام دهد وگرنه زانو ممکن است به صورت دائمی دچار خشکی شود. بیمار چه جراحی شده باشد و چه درمان وی بدون جراحی صورت گیرد باید مدت خاصی با عصای زیر بغل راه برود که مدت و نحوه آن توسط پزشک معالج تعیین میشود.
