تجارب کلينيکی (4) همچنين شواهد علمی (5) نشان میدهد ورزشکاران مبتلا به آسيبهای شانه، دارای فعاليت غير طبيعی عضلات چرخاننده کتف هستند. شدت فعاليت عضلات اسکاپولا در افراد سالم (6) و همچنين افرادی با بی ثبات شانه و سندروم گيرافتادگی بررسی شده است که براساس اطلاعات موجود بيشتر نويسندگان تغيير فعاليت عضلات تراپزيوس فوقانی، تراپزيوس تحتانی، سراتوس انتريور را در بيماران مبتلا به گيرافتادگی شانه گزارش داده اند
در بسیاری از موارد درد و اختلال در یک مفصل ریشه در ناراحتی های مفاصل دیگر که بالاتر هستند، تاثیر دارد.
ارتباط دردهای گردنی با دردهای اندام فوقانی مسئله ناشناخته ای نیست و با بررسی های ریشه های عصبی شبکه بازویی با تست های تشخیصی و پاراکلینیکی معلوم و با درمان های دارویی و غیر دارویی تحت درمان قرار می گیرند.
ارتباط غیر مستقیم بین مشکلات ناشی از گردن یا یک اختلال معروف در شانه به نام سندروم گیرافتادگی است که درمانگران معمولا علت عارضه را در خود شانه جستجو می کنند در حالیکه تغییرات در ریتم مجموعه شانه شاید در اثر اختلال تعادل عضلات اطراف کتف ایجاد کرده باشد که این عدم تعادل ممکن است به نوبه خود از محدودیت حرکات گردن و مهره های فوقانی سینه منشا گرفته باشد.
مشکلات گردنی اعم از درد و اختلال حرکتی که بعضا حتی ممکن است بدون درد باشد سبب کوتاهی یا سفتی عضلانی و یا تغییر عضلات شده و ریتم طبیعی گلنوهومرال را بهم می زنند و سبب بهم خوردن عضلات کتف می شود، کتف در لحظه ای که باید متناسب با حرکات بازو بچرخد بازمانده و نقش خود را کامل ایفا ننماید و فشار ناشی از گیرافتادن نسوج نرم و تاندون ها سندروم گیرافتادگی شانه را ایجاد می کند.
بنابراین در بیمارانی که با این عارضه مراجعه می کنند بهتر است با یک رویکرد کل نگرانه ابتدا حل مسائل مشکلات گردن را در الویت قرار داده و به موازات آن التهاب موجود در شانه را درمان نماییم.
فیزیوتراپیست های مجرب در برخورد با چنین بیماری توسط باز آموزی های نور و ماسکولار و کنترل حرکت ریتم نرمال را برگردانده و اطمینان دارند گیرافتادگی که ثانویه به این مشکلات بوده خود به خود برطرف و ریشه ای درمان خواهد شد.
منبع: باشگاه خبر نگاران، مجله علوم پزشکی تهران
