نشانه های رادیولوژیک در رفتگی مادرزادی مفصل ران
استفاده از رادیوگرافی برای تشخیص در رفتگی مادرزادی مفصل ران در سه ماه اول تولد ارزش چندانی ندارد و پزشک باید بیشتر بر نشانه های بالینی تکیه کند. (تست ارتورانی و بارلو) هسته استخوانی سازی ثانویه سر فمور در سه ماه اول هنوز ظاهر نشده است و در رادیوگرافی مشخص نمی باشد. در سنین بالاتر که سر استخوان ران ظاهر شده تشخیص به راحتی داده می شود. هسته استخوانی سر استخوان ران معمولاً بین 3 تا 8 ماهگی ظاهر می شود، ولی در کودکان مبتلا به در رفتگی مادرزادی مفصل ران غالباً دیرتر ظاهر می گردد. بنابراین رادیوگرافی لگن بعد از سن سه ماهگی برای بررسی دررفتگی مادرزادی مفصل ران قابل اعتماد تر است و قبل از آن ارزش چندانی ندارد.
در رادیوگرافی لگن این بیمار، در حالی که ران ها به هم چسبیده است اگر خط عرضی که وسط استابولوم دو طرف را به هم متصل می کند و خطوط عمودی که از کناره خارجی استابولوم می گذرند، ترسیم شوند، در هر طرف مفصل ران با به چهار قسمت تقسیم می کنند. در حال عادی متافیز پروگزیمال استخوان ران در قسمت پایین و داخل قرار دارد در حالی که در، در رفتگی مادرزادی مفصل ران، سر در بالا و خارج واقع می شود. از علایم دیگر در رفتگی مادرزادی مفصل ران اینکه خط شنتون شکسته شده و اندکس استابولوم بیش از 30 درجه می گردد.
امروزه سونوگرافی مفصل ران به عنوان روش انتخابی در سنین نوزادی و قبل از سه ماهگی برای بررسی وجود یا عدم وجود در رفتگی مادرزادی مفصل ران به کار می رود.
باتوجه به اینکه سونوگرافی برای سیستم بهداشتی هزینه زیادی دارد و افراد با تجربه در این زمینه کم هستند الگوریتم تشخیصی CDH در گروهی از کشورها مانند ایالات متحده امریکا و ایران بدین گونه می باشد:
تمام نوزدان در هنگام تولد باید تحت معاینه ارتولانی و بارلو قرار گیرند و در صورت مثبت بودن تحت درمان قرار گیرند. در نوزادانی که تست ارتولانی و بارلو در آنها منفی است در صورت هر کدام از موارد زیر باید سونوگرافی انجام شود:
– نوزاد حاصل از زایمان بریچ و در رفتگی مادرزادی مفصل ران
– سابقه خانوادگی مثبت و در رفتگی مادرزادی مفصل ران
– نوزاد اول دختر و در رفتگی مادرزادی مفصل ران
– وجود ناهنجاری همراه مانند تورتیکولی، متاتارسوس، ادداکتوس، کلاب فوت
– دوقلو بودن، الیگو هیدروآمنیوس و هر ضایعه فضاگییر رحم در حین حاملگی مانند میوم
-
بازدید کنندگان گرامی
