آرتريت پسورياتيک نوعى آرتريت التهابى مزمن است که ۴۲-۵% مبتلايان به پسوريازيس را مبتلا مىکند. تعدادى از بيماران خصوصاً افرادى که اسپونديليت دارند داراى آنتىژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوريازيس قبل از ايجاد آرتريت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بيمارى پوستى آرتريت ايجاد مىگردد.
الگوهاى درگيرى مفصل
– الگوآرتريت غير قرينه: شايعترين الگوى درگيرى است و در ۷۰-۱۶% (متوسط ۴۷%) بيماران مشاهده مىگردد. اغلب DIP/PIP دستها و پاها، زانوها، مچ دستها و مچ پاها را مبتلا مىکند. ممکن است ‘انگشت سوسيسىشکل’ ديده شود که منعکسکننده التهاب غلاف تاندون است.
– پلىآرتريت قرينه (۲۵%) مشابه آرتريت روماتوئيد است با اين فرق که فاکتور روماتوئيد منفى است و ندول روماتوئيدى وجود ندارد.
– درگيرى غالب مفصل بين انگشتى ديستال (DIP) ده درصد: به ميزان فراوانى با تغييرات پسورياتيک ناخن همراه است.
– آرتريت موتيلان (Arthritis Mutilans) (۵-۳%): شکل تهاجمى و مخرب آرتريت همراه با دفرميتى شديد مفصل و اضمحلال استخوان.
– اسپونديليت و يا ساکروايلئيت،: در ۴۰-۲۰ درصد بيماران مبتلا به آرتريت پسورياتيک درگيرى مفاصل محورى مشاهده مىگردد و ممکن است در غياب آرتريت محيطى باشد.
ارزيابى آرتریت کریستالی
– فاکتور روماتوئيد منفي
– کمخونى هيپوپروليفراتيو، افزايش ESR
– ممکن است هيپريوريسمى ديده شود.
– در بيمارى فولمينانت بايد به HIV مشکوک بود.
– مايع سينوويال التهابى و نمونهبردارى بدون يافتههاى اختصاصي
فاکتور روماتوييد
فاکتور روماتوييد قويا مثبت، احتمال آرتريت روماتوييد در مراحل اوليه را افزايش ميدهد (خصوصا در بيماران با شروع آرتريت چند مفصلي و با پيامد کمتر مطلوب همراه است. فاکتور روماتوييد در 38 از بيماران دچار آرتريت روماتوييد وجود ندارد و ميتواند در بسياري از شرايط ديگر نظير لوپوس، سندرم شوگرن، عفونتهاي حاد و مزمن، کرايوگلبولينمي و اختلالات لنفوپروليفراتيو به طور کاذب مثبت شود.
اين فاکتور در 4-1 از افراد سالم نيز يافت ميشود که اين رقم با افزايش سن به بالاي 65 سال، به 20 ميرسد. آنتي CCP يک آنتيبادي است که ويژگي آن براي آرتريت رماتوييد بيش از فاکتور روماتوييد است و اگر انجام آن ممکن باشد بايد به جاي آن درخواست شود. آنتي CCP خصوصا در بيماران مشکوک به آرتريت روماتوييد که فاکتور روماتوييد آنها منفي است، مفيد خواهد بود. همواره نشان داده شده است که آنتي CCP خصوصا در تيترهاي بالا(بيش از 200U/mL) قويترين پيشگوييکننده مستقل پيشرفت راديوگرافيک بيماري است (نسبت شانس0/4؛ فاصله اطمينان 95: 0/10-6/1). فاکتور روماتوييد نيز ارتباط واضحي با آسيب راديولوژيک نشان داده است (نسبت شانس 1/3؛ فاصله اطمينان 95 :9/7-2/1).
منبع:دکتر فریدی,پزشکی بالینی