آسیب به لیگا مانهای زانو (در کشتی گیران و ورزشکاران شایع می باشد) اغلب باعث ناراحتی و مشکلات جدی شده و ممکن است منجر به ناتوانی دائمی گردد. در حالیکه کشش و یا پارگی های ناقص بخوبی بهبود یافته( اگر چه مدت زمان بهبودی طولانی باشد) و عملکرد زانو حفظ می گردد. پارگی کامل یک لیگامان ممکن است منجر به شلی دائمی به همراه بی ثباتی او گردد. در سالهای اخیر جراحان به استفاده از روش های تهاجمی تر برای درمان پارگی های ماژور لیگامانهای زانو, تمایل بیشتری دارند و توصیه به انجام ترمیم و بازسازی لیگامانها بیشتر از گذشته صورت میگیرد.
پارگی لیگامانها داخلی
درمان معمولا گچ گرفتن و باید 6 هفته پا را در گچ قرار داد و سپس بعد از باز کردن گچ سریعا به پا ورزش داد.نوع دیگر درمان نیز جراحی است.که البته بعد از آن نیز باید گچ گرفت.
پارگی لیگامانهای صلیبی
ممکن است لیگامانهای صلیبی به همراه لیگامانهای داخلی و یا خارجی پاره شود.
ممکن است یک یا هر دو لیگامان صلیبی به تنهائی پاره شود. پارگی لیگامانهای قدامی بوسیله یک نیرو که انتهای فوقانی تیبیا را نسبت به فمور به جلو می راند و یا بوسیله هیپر اکستانسیون زانو ایجاد می شود. لیگامان خلفی بوسیله یک نیرو که انتهای فوقاتی تیبیا را به عقب میراند دچار پارگی میشود.
