بهترین درمان زانو درد
تمرین درمانی یا ورزش درمانی
با تقویت عضلات اطراف زانو انرا پایدارتر میکند.ممکن است آموزشهایی برای تقویت عضلات جلوی ران (عضله چهارسر ران) یا عضلات پشت ران و زانو (عضلات همسترینگ) داده شود.ورزشهای که بالانس وتوازن را بهبود بخشند نیز مفید هستند. تمرین های زانو بر اساس مشکل بیمار توسط متخصصین طب فیزیکی طراحی می شوند و برای هر بیمار ممکن است متفاوت باشند. استفاده از برگه یا دفترچه آموزشی برای تمام بیماران رویه ای نادرست است.
بریس
وسایل حمایتی زانو وکمکی درمان همانند آرک ساپورت و وج که در قسمت داخلی یا خارجی پاشنه پا بر حسب معاینه کف پا و معاینه کل بدن تجویز میشود وجود دارد که باعث کاهش فشار وارد به زانو در قسمت اسیب دیده مثلا در ارتروز میشوند انواع بریس زانو نیز موجود است . گاهی استفاده از عصا توصیه می شود.
تزریقات
تزریقات داروهای کورتونی (کورتیکواسترویید مانند متیل پردنیزولون،بتامتازون ال.آ وسایر داروها) در داخل مفصل ممکن است توسط پزشک لازم تشخیص داده شود.
هیالورونیک اسید
تزریق آن به تزریق غضروف ساز معروف شده است. در صورت تجویز پزشک تزریق داخل مفصل این ماده باعث بهبودی درد و لوبریکاسیون زانو شده وممکن است با تاثیر بر کاهش التهاب مفید واقع شود. این ماده بطور طبیعی در مفصل وجود دارد. تزریق مکرر ان ممکن است باعث بهبود درد حدود شش ماه تا یکسال شود.
پی آر پی
می تواند باعث کاهش درد بیمار شود. در این زمینه تحقیقات ادامه دارد.جراحی: جراحی زانو در صورتی انجام میشود که سایر درمانهای دارویی وطب فیزیکی نتیجه مورد نظر را نداشته باشد. هر بیمار باید قبل از جراحی با یک متخصص طب فیزیکی مشورت نماید.
جراحی آرتروسکوپی زانو
که با ایجاد برشی کوچک بوسیله ابزاری مجهز به فیبر اپتیک برای خارج کردن اجسام شناور داخل مفصل ترمیم غضروف و بازسازی رباطها انجام میشودسایر روشهای جراحی شامل تعویض قسمتهای اسیب دیده مفصل زانو یا جراحی پارشیل تعویض زانو و جراحی تعویض کامل زانو میباشندجراحی پارشیل تعویض زانو عوارض کمتری نسبت به تعویض کامل دارد.برای تعویض زانو از مفصل مصنوعی از جنس آلیاژ فلزی, پلاستیک و پلیمر های مخصوص استفاده میشود
مسکن ها
مسکن هامانند استامینوفن (تیلنول) ایبو پورفن (ادویل،بروفن،ژلوفن) و ناپروکسن ممکن است درد را کم کند.داروهای مسکن ساده مانند استامینوفن و داروهای مسکن ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپیرین در افراد بالای سن21 سال،ایبوپروفن(ادویل،ژلوفن،بروفن)یا ناپروکسن(الیو) در ابتدا تجویز می شوند. در موارد درد شدید داروهای قویتر مانند ایندومتاسین،سلکوکسیب ،ملوکسیکام (موبیک)،دیکلوفناک وناپروکسن با دوز بالاتر (ناپروسین) نسخه می شوند. از کرمهای مسکن مانند دیکلوفناک ،رهامین نیز استفاده میشود که این کرمها ممکن است دارای ترکیبات لیدوکائین و کاپسایسین( یک ماده ضد درد در فلفل) باشند.
منبع:الف.شاهنا
