تاندونیت پاتلا(تاندون کشکک زانو)
تاندوندونیت پاتلا،یا تاندون کشکک زانو تاندونی است که استخوان پاتلا (کشکک زانو) را به استخوان تیبیا یا درشت نی (یکی از دو استخوان ساق پا در زیر زانو) متصل می کند. این تاندون نقش مهمی را در بهره ای که انسان از پاهایش می برد، ایفا می نماید. تاندون کشکک زانوکمک می کند تا عضلات ساق پا عمل کنند به نحوی که بتوان فعالیت هایی مانند لگد زدن به توپ ، فشار دادن پدال دوچرخه و پریدن در هوا را انجام داد. بیماری تاندونیت پاتلا زمانی رخ می دهد که یک استرس عملکردی به علت فعالیت هایی مانند پریدن در تاندون بوجود می آید، بنابراین، آن را به عنوان “زانوی پرش کننده ها Jumper`s knee ” هم می شناسند.این مشکل شایعی است که در پسران در مقایسه با دختران بیشتر دیده می شود، به خصوص در ورزشکارانی که پریدن های زیاد دارند؛( مثل بسکتبالیست ها، فوتبالیست ها و والیبالیست ها) و با شیوعی در حدود 20 ٪ در این ورزشکاران دیده می شود. با این حال در افرادی هم که هیچ نوع فعالیت ورزشی ندارند ممکن است این عارضه ایجاد شود.
علل و دلایل
تاندونیت پاتلا یک آسیب شایع به دلیل استرس های مکرر تاندون پاتلا و در نتیجه پارگی های کوچک در تاندون است. بعدها ضایعات در تاندون این منطقه به تغییرات دژنراتیو (تخریبی) و یا نقص های ترمیمی پیشرفت می کند. داشتن اضافه وزن نیز فشار بر روی تاندون پاتلا را افزایش می دهد که این خود باعث ایجاد دامنه کمتر حرکت و کاهش انعطاف پذیری در عضلات ران خواهد شد.
علائم و نشانه ها
تاندونیت پاتلا اغلب در ورزشکارانی که درگیر ورزش هایی همراه با پریدن هستند، دیده می شود. درد معمولا ًاولین علامت تاندونیت پاتلا است که از محل چسبیدن تاندون به کشکک تا محل اتصال تادون به استخوان تیبیا احساس می شود. درد ممکن است در طول فعالیت های بدنی بدتر شده و ممکن است به صورت یک درد مبهم بعد از ورزش باقی بماند. احساس سفتی زیاد در منطقه آسیب دیده ممکن است اولین چیزی باشد که در اول صبح احساس می شود..
تشخیص
پزشکان بر اساس علائم و نشانه ها، و پرسیدن سوال هایی مربوط به بیماری، قادر به تشخیص بیماری خواهند بود. در حین معاینه بالینی، اغلب حساسیت به لمس در محل وجود دارد اما دامنه حرکت زانو می تواند طبیعی باشد. اغلب، اشعه ایکس می تواند تشخیص را تأیید کند و به ندرت نیاز به بررسی های پیشترفته تری مانند MRI خواهد بود. اگر دکتر به هر بیماری سیستمیک، التهابی یا متابولیک شک کند، مطالعات آزمایشگاهی بیشتر لازم خواهد بود.
درمان
درمان تاندونیت پاتلا، در دراز مدت انجام می شود،در صورتی که آسیب خیلی شدید نباشد، بهبودی ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد.بیشتر بیماران به یک رویکرد محافظه کارانه پاسخ می دهند مانند کاهش فعالیت هایی که به تاندون فشار می آورد (مثل پریدن ، چمباتمه زدن و غیره)، گذاشتن یخ بر روی محل برای حدود سی دقیقه چهار تا شش بار در روز پس از فعالیت بدنی، و یا تقویت عضلات تاندون با انجام برخی تمرین هایی که فیزیوتراپیست ممکن است به آنها توصیه کند.به طور کلی درد علامت شایعی است که با یخ درمانی در منطقه آسیب دیده و کاهش موقتی استرس تاندون، کاهش می یابد.فیزیوتراپیست می تواند به بیمار کمک کند تا یاد بگیرد در طول فعالیت های بدنی چگونه فشارها را بهتر توزیع کند. به عنوان مثال، ورزشکاری که پرش می کند اغلب باید جهش مناسب و تکنیک های فرود را یاد بگیرد. فیزیوتراپیست همچنین ممکن است تمرینات خاصی را برای تقویت عضلات کاسه زانو، ران و ساق پا توصیه کند. یک زانو بند خوب می تواند در توزیع مناسب نیروهای وارده به زانو، مؤثر باشد. این مورد ممکن است به رفع درد کمک کند. ماساژ تاندون پاتلا هم ممکن است به تسریع بهبود تاندون کمک کند.مسکن ها هم با تجویز پزشک می توانند برای کاهش درد استفاده شوند.اگر رویکرد محافظه کارانه حتی پس از 12 ماه از درمان، کمک کننده نباشد، ممکن است جراحی برای بیمار در نظر گرفته شود، با این حال در صورتی که ورزشکار، یک ورزشکار حرفه ای باشد، بدون در نظر گرفتن رویکرد محافظه کارانه، ممکن است جراحی اولین اقدام درمانی باشد.
عوارض
در صورتی که تاندونیت پاتلا نادیده گرفته شده و بدون درمان رها شود، می تواند باعث آسیب بیشتر به تاندون بشود. واکنش های جبرانی پا برای کاهش درد می تواند عضلات ران و ماهیچه های ساق پا را تضعیف کند. در صورتی که عوامل مستعد کننده به تاندونیت پاتلا باقی بماند درد زانو ممکن است ادامه یابد.عدم تحرک زانو به دلیل ایجاد سفتی عضله یا مفصل نباید اعمال شود و باعث طولانی تر شدن بازگشت ورزشکار به ورزش خواهد شد.
پیشگیری
همان گونه که گفته شد تاندونیت پاتلا بیشتر در میان ورزش کاران به وجود می اید . به همین دلیل ورزشکار به محض این که متوجه درد شد،باید از ورزش اجتناب کند. مشاوره برای انعطاف پذیری مناسب و تمرینات پلیومتریک در بیمارانی که تاندونیت هنوز در مراحل اولیه است، می تواند از آسیب های جدی تر جلوگیری کند.
