تاندونیت یا التهاب تاندون به تورم یا التهاب تاندون ها گفته می شود. تاندون ها بافت هایی به شکل طناب هستند و عضله را به استخوان متصل می کنند.
عامل ابتلا به تاندونیت چیست؟
تاندونیت در نتیجه تکرار یک عمل، تاثیر جزئی در منطقه آسیب دیده و یا در اثر حوادث ناگهانی و با شدت آسیب بالا ایجاد می شود.
بعضی از مشاغل هستند که باعث تاندونیت می شوند، مثل:
باغبانی، نجاری، نقاشی
پارو کردن، تی کشیدن و جارو کردن
ورزش های گلف، اسکی، بیس بال و تنیس که احتیاج به پرتاب کردن توپ دارند
حالت بد بدن به هنگام کار کردن در محل کار یا خانه و یا کشش ضعیف بدن و یا آماده نبودن ماهیچه ها قبل از ورزش یا بازی های ورزشی نیز باعث افزایش خطر تاندونیت می شود. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند خطر تاندونیت را افزایش دهد، مثل:
-استخوان و یا مفصلی که شکلی غیر طبیعی و ناهنجار دارد مثلا پاهایی که دارای اختلاف طول هستند و یا التهاب مفصل و تورم مفاصل که باعث ایجاد فشار بر بافتهای نرم بدن می شود.
-فشار ناشی از بیماری هایی مثل آرتریت روماتوئید، نقرس، پسوریاتیک آرتریت، اختلالات تیروئیدی و یا واکنش های غیر طبیعی به داروها.
-فعالیت بدنی بیش از حد معمول به خصوص زمانی که ماهیچه ها آمادگی کافی ندارند و مدت هاست که در حالت کم تحرکی قرار دادشته اند. تاندونیت در افرادی که فقط آخر هفته ها به ورزش و فعالیت بدنی می پردازند بسیار شایع است.
-گاهی اوقات عفونت نیز باعث تاندونیت می شود، بخصوص عفونت ناشی از گاز گرفتن سگ و یا گربه در ناحیه دست و پا.
چه کسانی در معرض ابتلا به تاندونیت هستند؟
هرکسی ممکن است به تاندونیت مبتلا شود اما این وضعیت بیشتر در افراد 40 سال و بالاتر رخ می دهد. با بالا رفتن سن تحمل تاندون ها نسبت به استرس و فشار کم می شود، خاصیت کشسانی آن کمتر شده و در نتیجه راحت تر تاندون ها دچار پارگی می گردند.
تاندونیت در چه قسمتی از بدن رخ می دهد؟
تاندونیت در هر قسمتی از بدن و در واقع در هر جایی که تاندون رابط بین استخوان و ماهیچه است می تواند اتفاق بیفتد. تاندونیت در این قسمت ها شایع تر است:
قاعده انگشت شست – آرنج – شانه – مفصل ران – زانو – تاندون آشیل
علائم تاندونیت
درد در محل تاندون و اطراف آن. درد ممکن است به تدریج بروز پیدا کند و یا ناگهانی و با شدت بالا، بخصوص اگر رسوبات کلسیم وجود داشته باشد.
-عدم امکان حرکت شانه که به آن شانه منجمد می گویند.
چگونه می توان از تاندونیت جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از ابتلا به تاندونیت کارهای زیر را انجام دهید:
-در ابتدا هر فعالیتی با سرعت کم انجام دهید و به تدریج شدت آن را افزایش دهید.
-برای انجام کارها از نیروی محدود استفاده کنید و سعی کنید از انجام کارهای تکرار شونده خودداری کنید یا در حد معمول آن را تکرار کنید.
-اگر در اثر انجام کاری درد غیر طبیعی به سراغتان آمد آن را متوقف کنید، کار دیگری را شروع کنید و انجام این کار را به زمانی دیگر موکول کنید. اگر درد عود کرد انجام آن را به روز بعد بیندازید.
درمان های موجود برای تاندونیت
درمان های اولیه برای تاندونیت عبارت است از:
-اجتناب از فعالیت هایی که مشکل را تشدید می کند.
-استراحت دادن به قسمت آسیب دیده
-یخ گذاشتن در ناحیه آسیب دیده در روز بروز حادثه.
-مصرف قرص و یا ژل های ضد التهابی
اگر پس از گذشت یک هفته درد و ناراحتی تخفیف پیدا نکرد حتما به پزشک مراجعه کنید. اقدامات بعدی زیر ممکن است نیاز باشد:
-تزریق کورتیکوستروئید: کورتیکوستروئیدها که به استروئیدها معروفند اغلب به دلیل کاهش سریع التهاب و درد مورد استفاده قرار می گیرند.
-فیزیوتراپی: فیزیوتراپی درمانی بسیار مفید و موثر است به ویژه در درمان شانه منجمد. فیزیوتراپی شامل تمرینات دامنه حرکتی و استفاده از آتل برای عضو آسیب دیده است.
جراحی: در موارد شدید و به ندرت نیاز به جراحی نیز پیدا می شود.
مدت زمان بهبودی تاندونیت چقدر است؟
طول مدت بهبودی تاندونیت ممکن است از چند هفته تا چند ماه بسته به شدت عارضه طول بکشد.
به شما اکیدا توصیه می کنیم چنانچه علائم زیر را داشتید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:
-تب بالاتر از 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد
–تورم، قرمزی، گرمای عضو
-احساس ناخوشی کلی یا درد فراگیر در بدن
-ناتوانی در حرکت دادن عضو دچار تاندونیت
داروها
داروهای ضد التهاب غیراستروییدی و ضد دردها و مسکن‌ها مثل استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپیرین
تزریق بی‌حس کننده‌های موضعی ممکن است توصیه گردد.
تزریق کورتیزون در تاندون‌های دردناک و کلسیفیه. این امر درد مفصل و التهاب را کاهش می‌دهد و اجازه حرکت داده، مانع از منجمد شدن مفصل می‌گردد. البته هرچه تزریقات بیشتری صورت گیرد خطر عوارض جانبی آنها بیشتر می‌شود.
فعالیت
به محض بهبود علایم فعالیت‌های طبیعی خود را از سر بگیرید.
به محض رفع درد، فعالیت‌های افزایش دامنه حرکت را آغاز کنید.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم تاندونیت را داشته باشید.
اگر درد و تورم علی‌رغم درمان افزایش یابد.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.
منابع: وبلاگ دکتر فروغ، دانستنی های پزشکی
