استئوکندریت دیسکان یکی از بیماری های زانو است که میتواند موجب درد و لنگش مفصل شود. این بیماری معمولا کندیل های استخوان ران را گرفتار میکند. در بیماری استئوکندریت دیسکان قسمتی از استخوان زیر غضروفی یکی از کندیل های استخوان ران به علت نرسیدن خون کافی به آن میمیرد.
درمان این بیماری به دو صورت غیر جراحی و جراحی انجام میشود.
درمان غیر جراحی
در بچه ها در بسیاری اوقات میتوان درمان غیر جراحی انجام داد. درمان غیر جراحی بیشتر در مواردی انجام میشود که قطعه آسیب دیده در محل خود باقی مانده و جابجا نشده است.
درمان بدین صورت است که تمام ورزش های بیمار قطع میشوند. هر حرکتی در زانو که موجب درد شود نباید انجام شود. ممکن است لازم شود تا زانو بمدت 2-1 ماه با استفاده از گچ یا بریس بیحرکت شود. ممکن است لازم شود تا بیمار برای مدتی از عصای زیر بغل استفاده کرده و پای مبتلا را به زمین فشار ندهد. بعد از مدتی، بیمار نرمش های کششی تقویتی اندام تحتانی را زیر نظر فیزیوتراپ انجام میدهد. درمان حدود یک تا یک و نیم سال طول میکشد. در مدت درمان پزشک معالج با انجام تصویربرداری های مکرر از زانو وضعیت استخوان آسیب دیده رو بهبودی آنرا تحت نظر میگیرد.
درمان جراحی
اگر قطعه استخوانی که دچار نکروز شده از محل خود جابجا شده باشد باید درمان جراحی انجام شود. عمل جراحی میتواند به روش باز یا با استفاده ازآرتروسکوپ انجام گردد. در حین جراحی پزشک جراح سعی میکند قطعه جابجا شده را مجددا در سر جای اول قرار داده و با پیچ به محل اولیه خود فیکس و بیحرکت کند.
گاهی اوقات قطعه جابجا شده و یا محلی که استخوان از آن جدا شده چنان در دراز مدت تغییر شکل میدهند که جاگذاری مجدد قطعه در سر جای اولیه خود غیر ممکن میشود. در این موارد پزشک معالج ممکن است از یکی از روش های زیر استفاده کند
- دریل کردن استخوان در محلی که استخوان و غضروف از دست رفته است تا استخوان و غضروف جدیدی تا حدودی ساخته شود
- پیوند آلوگرافت Allograft transplant : در این روش قطعه ای استخوان همراه با غضروف از یک دهنده فوت شده گرفته شده و به زانوی فرد منتقل میشود.
- اتوگرافت استئوکندرال Osteochondral autograft : در این روش پزشک جراح تکه ای از استخوان همراه با غضروف را از زانوی خود بیمار (البته از قسمتی از زانو که کمتر در سطح مفصلی شرکت میکند و نبود غضروف برای آن قسمت اهمیت کمتری دارد) بداشته و آنرا به قسمت آسیب دیده منتقل میکند.
- پیوند غضروف Autograft chondrocyte implantation : در این روش نسبتا جدید تعداد کمی سلول های غضروفی از قسمتی از زانوی بیمار جدا شده و در محیط خارج از بدن کشت و پرورش داده میشود و بعد از مدتی که اندازه بافت مورد نظر به اندازه کافی رسید طی عمل جراحی بعدی در محل مورد نظر گذاشته میشود.
پیش آگهی بیماری
پیش آگهی این بیماری تا حد زیادی بسته به سن بیمار، اندازه و محل قطعه ضایعه دیده و جابجا بودن یا نبودن قطعه دارد.
در بیماران با سن کم و آنهاییکه قطعه آسیب دیده کوچک است و از جای خود جابجا نشده است نتایج درمان معمولا خوب است. اگر قطعه کمی جابجا شده و فیکس شود نتایج درمان مناسب است. اگر قطعه کاملا جابجا شده و با جراحی فیکس شده باشد نتایج درمان زیاد رضایت بخش نیست و در مواردی که قطعه جابجا شده در سطحی از زانو بوده که زیر فشار وزن است و با عمل جراحی از زانو خارج میشود درمان نتایج مناسبی بدنبال نخواهد داشت.
