زانوی پرانتزی حالتی است که وقتی در وضعیت ایستاده هر دو مچ پا به هم چسبیده باشد، زانو‌ها از هم فاصله بیش از حد بگیرند.
راه افتادن کودک یکی از خاطره انگیزترین لحظات برای والدین است و بنابراین حساسیت زیادی از سوی آنان در این زمینه وجود دارد؛ یکی از شایع‌ترین اختلالاتی که کودکان و والدین آنها را به کلینیک ارتوپدی می‌برد، اختلال در فرم راه رفتن کودک است.
یک کودک به طور طبیعی در سن 9 ماهگی به کمک دو دست می‌ایستد؛ در 12 ماهگی با نگهداشتن یک دست به آهستگی راه می‌رود؛ در 14 ماهگی بدون کمک راه می‌رود؛ در 2 سالگی از پله بدون کمک بالا می رود و توانای پایین آمدن از پله را در سن 4 سالگی به دست می‌آورد.
اما به دست آمدن توانایی راه رفتن مطابق بزرگسالان حتی تا 4 سالگی هم کامل نیست و اکثر ناهنجاری‌های راه رفتن در این سنین به علت عدم تکامل طبیعی کودک و انتظار بیش از حد والدین به علت نداشتن اطلاعات کافی است.
اختلالات عضلانی، اسکلتی و عصبی را نیز نباید فراموش کرد چراکه می‌توانند باعث ناهنجاری در روند راه رفتن شوند؛ یکی از این موارد زانوی پرانتزی است؛ این ناهنجاری حالتی است که وقتی در وضعیت ایستاده هر دو مچ پا به هم چسبیده باشد، زانو‌ها از هم فاصله بیش از حد بگیرند البته این اختلال در کودکان و بالغین علل متفاوتی دارد.
زانوی پرانتزی در کودکان به دو نوع طبیعی و غیر طبیعی بروز می‌کند که فرق این دوحالت باید توسط پزشک و جراح ارتوپد انجام شود.
زانوی پرانتزی طبیعی یا فیزیولوژیک معمولاً در ابتدای راه افتادن کودک یعنی بعد از 12 ماهگی توجه والدین را به خود جلب می‌کند و معمولاً زاویه ساق و ران حداکثر تا 10 درجه است و در وضعیت درازکش از وضعیت ایستاده کمتر است.
این اختلال نیاز به درمان نداشته و به صورت خود به خود تا سن 2 سالگی برطرف می‌شود و فقط باید به والدین در مورد روند بیماری و بهبودی خود بخودی آن توضیحات کافی ارائه شود؛ در این اختلال به هیچ عنوان استفاده از کفش‌های طبی توصیه نمی‌شود
در طی روند تکامل رشد کودک حداکثر زانوی پرانتزی در سن 18 تا 24 ماهگی است و به تدریج تا سه سالگی این زاویه محو می‌شود و حتی در سن 4 سالگی می‌تواند زانو‌ها از افراد بالغ هم به هم نزدیک تر باشد و بتدریج تا 6 سالگی شبیه بالغین می‌شود.
برای آشنایی با درمان زانوی پرانتزی بر روی لینک کلیک کنید
منبع:خبرگزاری کار
