نقش ورزش در ترمیم غضروف صدمه دیده
ورزش ملایم زانو ازاحتمال پوکی استخوان در قسمت زانو در افراد مبتلا به صدمات غضروفی می کاهد.
هدف اینگونه ورزشهای زانو کنترل بهتر عصب عضلانی و تقویت عضلات بنظر می رسد غضروف زانو را می سازد و تحلیل آن نشانه تغییرات ساختمانی در پوکی استخوان زانوست.
گرچه ورزش ملایم علائم راتخفیف می دهد ، بسیاری از بیماران از آن پرهیز می کنند زیرا نگرانند بیشتر باعث تحلیل غضروف شود.
در یک مطالعه جهار ماهه ، بیمارانی که در معرض خطر پوکی استخوان زانو قرار داشتند برنامه ورزشی منظمی را دنبال کردند و نتایج افزایش محتوای گلیکوزآمینوگلیکان (GAG) غضروف زانو را نشان دادند.این ماده نقش مهمی در ویژگی های ارتجاعی غضروف دارد.
تغییر میزان GAG نشان می دهد غضروف انسان به فشار فیزیولوژیک بطریقی مشابه با استخوان و عضله پاسخ می دهد.
بهبود علائمی که در بیماران دچار پوکی استخوان که برنامه ورزشی منظمی را دنبال کرده اند صورت می گیرد در واقع نتیجه بهتر شدن وضعیت غضروف است بنابراین در افرادی که در معرض پوکی استخوان و در نتیجه زانو درد قرار دارند و ورزش ملایم را در برنامه خود دارند احتمالا علائمی همچون درد زانو و خشکی زانو بهبود می یابند و طبق نتایج این مطالعه بهبود علائم به منزله بهتر شدن غضروف است.
کاشت موفقیت آمیز مواد زیستی برای ترمیم غضروف زانو
پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز، با مشارکت پژوهشگر ایرانی، ترمیم غضروف زانو را با استفاده از مواد زیستی افزایش دادند.
نتایج این پژوهش نشان می دهد راه برای اجرای آزمایش های بزرگ تر با هیدروژل فراهم شده و تأثیر و ایمنی آن برای محققان اثبات گردیده است.
مدیر مرکز مهندسی بافت انتقالی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز تصریح کرد: بررسی مقدماتی ما نشان می دهد کاشت این مواد در زانو، در بیماران به همان خوبی انجام می شود که در آزمایشگاه دیده شده است؛ بنابراین امیدواریم فرآیند به بخش ثابتی از درمان و بهبود زانو درد تبدیل شود.
صدمه به غضروف ها به واسطه آسیب دیدگی، بیماری یا ژن های معیوب ایجاد می شود.
میکروفراکچر یک مراقبت استاندارد از ترمیم غضروف است، اما به علت حفره هایی که در غضروف به واسطه آسیب دیدگی ایجاد می شود شبیه سازی غضروف جدید یا رشد غضروف با دشواری صورت می گیرد.
محققان مهندسی بافت این نظریه را ارائه دادند که سلول های بنیادین خاص این منطقه، به یک بست مغذی نیاز دارند که روی آن رشد کنند. ثابت شدن ارزش بالینی هیدروژل، مدت زمان طولانی زمان می برد. این گروه تحقیقاتی با بررسی مواد مختلف یک نوع هیدروژل نویدبخش و یک نوع چسب تولید کردند که می تواند آن را به استخوان بچسباند.
پس از انجام این آزمایش در چند سال در آزمایشگاه و روی بزها با نتایج نویدبخش این گروه و همکاران جراح آنها نخستین مطالعه بالینی را انجام دادند و در 15 بیمار داوطلب که در غضروف زانوی آنها حفره هایی وجود داشت یک پیوند هیدروژل و چسب همراه رویه استاندارد میکروفراکچر صورت گرفت.
پس از گذشت شش ماه، محققان گزارش دادند کاشت هیدروژل در بیماران هیچ مشکلی ایجاد نکرده است و اسکن های ام آر آی نشان می دهد که بیماران درمان شده با هیدروژل تا 86 درصد نقض زانوی آنها برطرف شده است درحالی که این میزان در بیمارانی که به روش میکروفراکچر ساده درمان شده بودند به 64 درصد می رسد. بیمارانی که از پیوند هیدروژل استفاده کرده بودند نیز گزارش دادند که در 6 ماه درد زانوی آنها کاهش یافته است.
منابع: ویستا، شبکه خبر
