تنگی کانال نخاع به معنی کاهش فضایی است که نخاع در آن قرار دارد که باعث فشار به نخاع و ریشه های عصبی می شود و در نتیجه کمردرد و گردن درد می شود.
درمان تنگی کانال نخاع
درمان تنگی کانال نخاعی بستگی به مکان تنگی کانال و شدت علائم دارد که توسط پزشک توصیه میشود.
درمانهای طب فیزیکی: بهبود انعطاف پذیری عضلات و تقویت تدریجی آنها اثرات طولانی بر تنگی کانال نخاعی دارد و درمان اصلی این بیماری محسوب می شود .
داروها برای کاهش موقت علایم و شرکت بهتر بیمار در برنامه توانبخشی از دارو استفاده می شود: مسکن هاو ضد التهابهای غیر استروئیدی میتواند در مواردی تجویز شود. نمونه این داروها مانند ایبوپروفن ،ادویل ،ناپروکسن می باشند
شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و سایر شل کنندها ی عضلات مثل متوکاربامول(روباکسین) و تیزانیدین (سیردالود) در برخی بیماران کمک کننده می باشند.
ضد افسردگی ها: مقادیر پائین امی تریپتیلین وسایر داروهایی از دسته ضد افسردگی ها اثرات مفیدی دارد.برخلاف باور رایج داروهای ضدافسردگی اعتیاد اور نیستند.
داروهای ضد تشنج:مانند گاباپنتین(نورونتین)وپره گابالین(لیریکا) باعث کاهش درد های عصبی میشود.
تزریقات استروئید:تزریقات در کنار ریشه عصب گرفتار ممکن توسط پزشک صورت گیرد. و بیمار را برای برنامه توانبخشی آماده سازد.
استفاده از یخ وگرما ممکن است در موارد تنگی کانال ناحیه گردنی توصیه شود.
طب سوزنی در بیمارانی که چسبندگی عضلات کمر دارند کمک کننده است
در مواردی استفاده از واکرو عصا توصیه شود .این وسایل علاوه برکمک به راحت ایستادن باعث میشوند که شما بتوانید به سمت جلو خم شده ودرد بهتر شود.
عمل جراحی تنگی کانال نخاع
در مواردی که با روشهای گفته شده، درمان علائم تنگی کانال امکانپذیر نیست و یا علایم بیمار پیشرفت کند ممکن است جراحی لازم شود اما باید توجه داشت که انتخاب برای جراحی باید دقیق باشد زیرا در مواردی ممکن است علایم نه تنها باقی بماند بلکه حتی بدتر هم بشود.
منبع:متخصص جراحی و اتوپدی تهران
