آسیب ها و دیگر شکستگی های ناپایدار حلقه لگن به دسته ای از آسیب های ناحیه لگن می گویند که در چند نقطه از حلقه لگنی ایجاد شده و شکل حلقه ی لگن را کاملا تغییر داده و یا لگن را مستعد تغییر یافتن می کنند.
علل
منظور از ناپایداری درشکستگی ها و آسیب های حلقه ی لگن این است که وقتی به محل آسیب لگن فشار معمولی وارد شود قطعات ان شکسته شده و به راحتی حرکت می کنند. این دسته از آسیب ها ی لگن معمولا شدت بیشتری از انواع قبلی اسیبهای لگنی یعنی اسیب های پایدار لگن داشته و بر اثر ضربات شدیدتر مانند تصادف اتومبیل یا سقوط از بلندی ایجاد می شوند.در غالب این آسیب ها حلقه لگن در دو ناحیه جلو و عقب باز می شود. باز شدن حلقه لگن در جلو ممکن است به صورت شکسته شدن راموس های پوبیس یا باز شدن سمفیز پوبیس (محل اتصال دو استخوان بی نام در جلو) باشد.
آسیب و باز شدن حلقه لگن در عقب می تواند به سه صورت ایجاد شود، این سه صورت عبارت اند از:
1- شکسته شدن استخوان ایلیوم
2- دررفتگی مفصل ساکروایلیاک (مفصل بین استخوان بی نام و ساکروم)
3-شکسته شدن استخوان ساکروم
علائم
مهمترین علائم آسیب های پایدارحلقه لگنی عبارت اند از :
1-در شکستگی های ناپایدار حلقه ی لگن واضح ترین علامت درد شدید در تمام لگن است. بعد از شکستگی لگن بیمار نمی تواند راه برود و هر گونه تغییر وضعیت برای بیمار شدت دردناک است.
2-علامت دیگر آسیب ها ی ناپایدار حلقه ی لگن کبودی یا تورم ناحیه لگن است که می تواند بر اثر شکستگی و یا خونریزی شدید بعد از آسیب در ناحیه ی لگن ایجاد شود.این آسیب ها در ناحیه ی لگن می توانند همراه با خونریزی شدید باشند. نوک تیز قطعات شکسته شده می تواند در رگ های بزرگ لگن فرو رفته، آنها را پاره کنند و یا ممکن است بر اثر جابجا شدن زیاد استخوان ها، رگ های خونی به شدت کشیده شده و پاره شوند. در مواردی هم منشا خونریزی خود استخوان است و از محل شکستگی لگن خون خارج می شود. شدت خونریزی گاهی به قدری است که موجب کاهش شدید فشار خون و شوک ناشی از خونریزی می شود.
3-این شکستگی ها در ناحیه ی لگن میتوانند همراه با آسیب دستگاه ادراری باشد که می تواند خود را به صورت عدم توانایی در ادرار کردن یا خونریزی از مجرای ادراری یا وجود ادرار خونی نشان دهد.
4- در موارد شدید اسیب دیدگی لگن ممکن است پوست بیمار در کشاله ران یا ناحیه مقعد پاره شود.
5- در موارد آسیب شدید لگن و جابجا شدن زیاد قطعات شکستگی، ممکن است اعصاب مهم لگن به شدت کشیده شده و فلج شوند. فلج شدن این اعصاب می تواند موجب مشکلات حسی و حرکتی در اندام تحتانی شود.
تشخیص
در هر بیمار اسیب دیده که علائم ذکر شده را داشت باید رادیوگرافی از ناحیه لگن به عمل آید. در صورت مشاهده علائم شکستگی یا در رفتگی در رادیوگرافی لگن این بیماران، باید از آنها سی تی اسکن به عمل آید تا وسعت و شدت آسیب دقیقتر بررسی شود. گاهی اوقات برای بررسی مثانه و مجاری اداری از تصویربرداری های تخصصی این مناطق مانند سیستوگرافی یا اورتروگرافی استفاده میشود.
درمان
در مواردی که آسیب حلقه لگن ناپایدار باشد بیمار نیاز به عمل جراحی لگن دارد.همانطور که گفته شد در آسیب های ناپایدار حلقه لگن، معمولا آسیب قدامی به صورت شکستگی راموس های پوبیس و یا جداشدگی دو استخوان بی نام در محل سمفیز پوبیس است. آسیب خلفی ( پشت) لگن هم معمولا به صورت شکستگی استخوان ایلیاک یا در رفتگی مفصل ساکروایلیاک ( مفصل بین استخوان ایلیاک و ساکروم) و یا شکستگی استخوان ساکروم است.
جااندازی و فیکس کردن شکستگی یا دررفتگی در قسمت خلفی لگن بسیار مهمتر از قسمت قدام یا جلوی آن است. در بسیاری از اوقات پس از جااندازی و تثبیت استخوانی در قسمت پشت، حلقه لگن محکم شده و نیازی به جراحی جلوی لگن نیست ولی در مواردی، هم پشت و هم جلوی لگن باید جااندازی و فیکس شوند. پزشک معالج برای فیکس کردن شکستگی یا دررفتگی های قسمت پشت لگن ممکن است از پیچ و پلاک یا پیچ به تنهایی استفاده کند. فیکس کردن آسیب های جلوی لگن هم ممکن است با استفاده از پیچ و پلاک یا اکسترنال فیکساتور انجام شود.
نکته بسیار مهم در درمان آسیب های حلقه لگن این است که درمان بیماران مبتلا به شکستگی حلقه ی لگن باید هر چه زودتر انجام شود. در صورت نیاز به عمل جراحی، برای به دست آوردن نتایج خوب، این کار باید در یک هفته اول بعد از ضربه انجام شود. پس از گذشت یک هفته از آسیب، انجام عمل جراحی بسیار مشکل شده و نتایج آن همیشه خوب نخواهد بود.
بیماران با شکستگی حلقه لگن یا نیاز به عمل جراحی ندارند که معمولا پس از چند هفته استراحت بدون کشش و وزن نگذاشتن روی پا میتوانند راه بروند و یا نیاز به عمل جراحی دارند که باید این عمل برای آنها انجام شود. البته بیمارانی که نیاز به عمل جراحی دارند از زمان بستری شدن در بیمارستان تا زمانی که عمل جراحی برای آنها انجام می شود نیاز به کشش اسکلتال دارند تا شکستگی لگن آنها آسیب بیشتری به احشاء نزند.